Ήταν φθινοπωρινές μέρες του 1940. Λίγο καιρό πριν ξεκινήσει η Ιταλική εισβολή της 28ης Οκτωβρίου 1940 το Γενικό Επιτελείο Στρατού έστειλε διαταγές στη Ογδόη Μεραρχία της Ηπείρου λέγοντας, ότι κάθε μάχη είναι μόνον για την τιμή των όπλων, αλλά επί της ουσίας είναι εκ προοιμίου χαμένη και δεν έχει λόγο να δοθεί. Το ΓΕΣ καλούσε μάλιστα τη Ογδόη Μεραρχία να υποχωρήσει σε δεύτερη γραμμή άμυνας και να πολεμήσει τους Ιταλούς πολύ πιο πίσω από την αμυντική γραμμή Ελαίας-Καλαμά, εκεί που γράφτηκαν τελικά οι πρώτες μάχες, οι πιο μεγάλες μάχες του Έπους του 40.
Τότε ένας άνθρωπος, ένας σύγχρονος Λεωνίδας, πέταξε αυτές τις διαταγές στα σκουπίδια. Όπως ακριβώς ο Σπαρτιάτης βασιλιάς είχε παρακάμψει κάποτε τους νόμους της Σπάρτης. Ήταν ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, που σήμερα κανείς δεν τον θυμάται, κανείς δεν τον γνωρίζει. Ήταν ο άνθρωπος που αψήφησε τις διαταγές της Αθήνας, που οργάνωσε την άμυνα στη πρώτη γραμμή και εξέδωσε τη δική του διαταγή προς τους άνδρες της Ογδόης Μεραρχίας : ¨ Ούτε σκέψις δια υποχώρησιν. Η τελευταία γραμμή αμύνης είναι εδώ μέχρις εσχάτων ¨.
Ο Κατσιμήτρος μόνος, χωρίς καμιά βοήθεια του ΓΕΣ και χωρίς κανείς στην Αθήνα να πιστεύει ούτε στιγμή στον αγώνα του, στάθηκε στην πρώτη γραμμή, πολέμησε και νίκησε ! Όχι μόνον κράτησε τα σύνορα, αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες άρχισε να προελαύνει επιθετικά εναντίον των εισβολέων μέσα στην Αλβανία.
Ο Κατσιμήτρος και οι άνδρες του όχι μόνον φύλαξαν τις σύγχρονες Θερμοπύλες, αλλά έτρεψαν τον εισβολέα σε υποχώρηση. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος, ο σύγχρονος Λεωνίδας, χάθηκε στη λήθη, η μνήμη του δεν βολευε κανέναν. Πέθανε ξεχασμένος από όλους το 1962.
Να το πούμε λοιπόν επίμονα, ξανά και ξανά : Ότι αν είχε ζήσει να τα δει αυτά ο Κωνσταντίνος Καβάφης, θα έγραφε για τον Κατσιμήτρο και τους άνδρες της Ογδόης Μεραρχίας, ό,τι ακριβώς έγραψε για τον Λεωνίδα και τους 300 : Πως περισσότερη τιμή τους όταν προβλέπουν ( και πολλοί προβλέπουν), πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος και οι Μήδοι στο τέλος θα διαβούνε ¨.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...