Γιος αγρότη από τον Κλειτσό, ο Μπέικος προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως γράφει ο ίδιος στα βιβλία του, σε ηλικία 17 ετών, αλλά σύντομα αναμίχθηκε στις δραστηριότητες της οργάνωσης νεολαίας του Μεταξά, της EON, στη Λάρισα. Όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, κατετάγη στον Εθνικό Στρατό, πολέμησε στο μέτωπο και επιστρέφοντας στο χωριό του, άρχισε να οργανώνει τους κομμουνιστικούς πυρήνες στην Ευρυτανία. Στη δεκαετία του 1950 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και μετά το δικτατορία (1967) εργάστηκε ως ξένος ανταποκριτής της παράνομης "Αυγής" στη Μόσχα, μέχρι το θάνατο του (1975)
ΠΗΓΗ
Διαβάζοντας τον τίτλο, με πολύ ενδιαφέρον έσπευσα να αναγνώσω το κείμενο σας. Όμως εκτός του ότι δεν περιλαμβάνεται τίποτε το νέο, υπάρχουν και ανακρίβειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), υπάρχει το προσωπικό Αρχείο Γεωργούλα και Μαρίας Μπέικου, 1948-1976, 35 κουτιά, με συνοπτικό κατάλογο και ελεύθερη πρόσβαση, που με ντοκουμέντα επιβεβαιώνονται τα παρακάτω:
Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, όπου ήταν επικεφαλής της πολιτικής και διαφωτιστικής δουλειάς στην ΧΙΙΙ Μεραρχία Ρούμελης. Τον Δεκέμβριο του 1942, όταν δυνάμεις του ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν την Ευρυτανία, εισηγήθηκε στην οργάνωση τον «Κώδικα Ποσειδώνα», ο οποίος αποτέλεσε το θεμέλιο για τη λαϊκή αυτοδιοίκηση και δικαιοσύνη στην Ελεύθερη Ελλάδα.Μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ (1945) χρημάτισε αρχισυντάκτης της ημερήσιας εφημερίδας «Ρούμελη», που εκδίδονταν στη Λαμία.
Γράφετε:«Στη δεκαετία του 1950 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά του Αιγαίου». Η αλήθεια είναι ότι ο Γεωργούλας Μπέικος έμεινε στη φυλακή από το 1946 έως το 1959. Από το 1946 άρχισαν οι συλλήψεις του. Έμεινε έξι μήνες στο κελί των μελλοθανάτων, περιμένοντας ενάμισι μέτρο κάτω από τη γη, κάθε πρωί το εκτελεστικό απόσπασμα. ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ 14 ΧΡΟΝΙΑ.
Γράφετε:«μετά το δικτατορία (1967) εργάστηκε ως ξένος ανταποκριτής της παράνομης "Αυγής" στη Μόσχα».
Όμως: εργάστηκε ως συντάκτης στην εφημερίδα «Αυγή» μετά την αποφυλάκισή του το 1959. Τον Απρίλιο του 1961 κατόρθωσε να πάρει άδεια μετάβασης για τη Σοβιετική Ένωση ως ανταποκριτής της «Αυγής». Πήγε στη Μόσχα, όπου βρισκόταν η γυναίκα του, Μαρία, η οποία εργαζόταν ως εκφωνήτρια στην ελληνική εκπομπή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας. Το 1967 Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ «ΑΥΓΗ», και επιπλέον του στέρησε την ιθαγένεια. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, συγκρότησε στη Μόσχα «Γραφείο Τύπου», για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα. Υπήρξε από τους ιδρυτές της Αντιδικτατορικής Επιτροπής των Ελλήνων που ζούσαν στην ΕΣΣΔ και εργάστηκε δυναμικά για να διαφωτίσει τη σοβιετική και την παγκόσμια κοινή γνώμη για τον αντιδικτατορικό αγώνα του ελληνικού λαού.