Μετά το θάνατο του Βεληγκέκα και ενώ ο Κατσαντώνης είχε πάει την απόφαση να συμμετάσχει στην μεγάλη συνάθροιση των κλεφταρματωλών στη Λευκάδα, σημειώθηκε ο θάνατος του Δίπλα που όλα αυτά τα χρόνια πολεμούσε στο πλευρό του. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Τσιγκόλη ο Δίπλας σκοτώθηκε το 1802 σε κάποια μάχη στο Μαστρογιάννη, χωριό ανάμεσα στην Ευρυτανία και στη Θεσσαλία. Η εκδοχή αυτή δεν φαίνεται ακριβής γιατί από σχετικές ιστορικές πηγές και μάλιστα από τον Φραγγίστα, υποστηρίζεται τεκμηριωμένα ότι ο Δίπλας σκοτώθηκε σε μάχη που έδωσαν οι Κατσαντωναίοι με τον Άγο Μουχουρντάρη στην ειδικότερη της "Βουλγάρας" τοποθεσία "Γρεβενοδιάσελο". Ο Μουχουρντάρης, που θεωρείτο ένας από τους ικανώτερους στρατηγούς του Αλή πασά, τους αιφνιδίασε την ώρα που αυτοί διασκέδαζαν ρίχνοντας στο σημάδι. Οι Τουρκαλβανοί έπεσαν επάνω τους, τους περικύκλωσαν και η μάχη πεισματώδης διήρκησε πολλές ώρες. Τελικά, ύστερα από πολλά γιουρούσια, ο Κατσαντώνης διέταξε την ηρωική έξοδο, διέσπασε το φραγμό των χιλίων Τούρκων και προκάλεσε μεγάλη φθορά στο ασκέρι των Τουρκαλβανών. Ο Άγο Μουχουρντάρης άφησε στη Βουλγάρα 189 νεκρούς και 160 λαβωμένους. Σκοτώθηκαν όμως και από τους Κατσαντωναίους 17 άντρες και λαβώθηκαν 30. Ανάμεσα στους σκοτωμένους πρώτος και αλησμόνητος ήταν ο θείος των Κατσαντωναίων Βασίλης Δίπλας, 75 χρόνων, καθώς και δύο Φουρνιώτες, ο Μπίκας και ο Χουλιάρας. Μεταξύ δε των λαβωμένων ήταν και οι Καραϊσκάκης, Λεπενιώτης και Φραγγίστας. Όλα τα παληκάρια πολέμησαν στη μάχη αυτή με απαράμιλλο ηρωισμό μέχρι το δειλινό και βγήκαν νικητές. Και ο Μουχουρντάρης ηττημένος τράβηξε το ίδιο βράδυ για το Καρπενήσι. Ο Παπαστρατής Γκουγκούμης, που τ' όνομά του (όπως γράφει ο Τάκης Λάππας στο βιβλίο του "Η κλεφτουριά και τα τραγούδια της"), ήταν Αποστόλης Στράτος, τσακώθηκε με τ' αδέρφια του και τ' άλλαξε με το Γκουγκούμης, επέμενε να πάνε 10 - 20 νομάτοι με λιγοστούς χωριάτες να μεταφέρουν τους νεκρούς και να τους χωματίσουν.
"Αδελφοί Χριστιανοί και ξακουσμένα παλληκάρια, είπε, αϊντέστε να πάμε πίσω στο Γρεβενοδιάσελο να πάρουμε των ηρώων μας τα ευλαβικά σκηνώματα, να τους περιμαζέψουμε όλους αντάμα και να τους θάψουμε κατά πως λένε τα εθίματά μας. Να μην τους φάνε τα όρνια και τα σκυλιά. Είναι κρίμα! Να μείνουν άψαλτοι κι άθαφτοι οι νεκροί μας".
Ξεκίνησε ο Παπαστρατής Γκουγκούμης με δέκα παλικάρια και με δυο χωριάτες με τσαπιά και φτυάρια, πήραν τους σκοτωμένους και τους έθαψαν όλους αντάμα. Ο Παπαγκουγκούμης έψαλλε τη νεκρώσιμη ακολουθία, τα παλικάρια έριξαν μια μπαταριά και ξαναγύρισαν στα λημέρια τους. (Αφήγηση Λάμπρου Μάλαμου : " Ο Κατσαντώνης και η Κλεφτουριά ".
Λες και γράφτηκαν γι' αυτούς οι παρακάτω στίχοι του Δροσίνη :
" Πολύ βαθειά εσκάφτηκε το χώμα
και στα χρυσά τα ρούχα τους ντυμένα
αγκαλιαστά κατέβηκαν τα κλέφτικα κορμιά,
λεβέντικα, σα νάταν κοιμισμένα.
Και κλείστηκε η γη. Ούτε ληθάρι,
ούτε σταυρός, τους έχει χαριστεί
μήπως σκοντάψει τούρκικο ποδάρι
κι η ήσυχη φωλιά τους γνωριστεί ".
Στη συγκέντρωση όλοι οι οπλαρχηγοί άφησαν κατά μέρος τις διχόνοιες και απεδέχθησαν την υπεροχή του Κατσαντώνη που τον ανεγνώρισαν για αρχηγό τους και "ομοθυμαδόν τον ανεκήρυξαν πολέμαρχον και παντός ανδρείου ανδρειότερον". Κατά την διάρκεια δε του τραπεζιού ο Καποδίστριας έκανε πρόποση υπέρ της ανεξαρτησίας του Ελληνικού Έθνους και οι συμμετέχοντες, αφού έσυραν τα ξίφη τους, ορκίστηκαν να πεθάνουν υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Ο Αλή πασάς πληροφορούμενος τα διαδραματιζόμενα στη Λευκάδα, αντελήφθη ότι του ήταν αδύνατο να την καταλάβει και εγκατέλειψε την επιχείρηση αυτή. Όταν επέστρεψε από τη Λευκάδα ο Κατσαντώνης συνέχισε τον αγώνα του στα Άγραφα και μάλιστα στα ανώτατα μελλοντικά του σχέδια ήταν η συνεργασία του με τους περισσότερους οπλαρχηγούς των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηρόμερου για να επιτεθούν όλοι μαζί εναντίον του Αλή στα Γιάννενα.
Μετά τη μεγάλη αυτή μάχη στο "Γρεβενοδιάσελο", ο Κατσαντώνης ξεκίνησε με κατεύθυνση την Λευκάδα για να πάρει μέρος στη συνέλευση τον Ιούλιο του 1807. Θα πρέπει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι ο Αλή πασάς ήθελε να καταλάβει τη Λευκάδα και γι' αυτό το λόγο η Ρωσία είχε στείλει ως έκτακτο επίτροπο της διοίκησης τον Ιωάννη Καποδίστρια το Μάϊο του 1807. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε με επιτυχία και τα αμυντικά, αλλά και τα οικονομικά προβλήματα του νησιού, η σπουδαιότερη όμως ενέργειά του εκείνη την εποχή ήταν το γεγονός ότι συγκέντρωσε στο νησί τους γνωστότερους καπετάνιους της Ρούμελης και ότι πέτυχε να τους συνδέσει στενά μεταξύ τους. Ανάμεσα σ' αυτούς που συμμετείχαν στη συνάθροιση ήταν, εκτός από τον Κατσαντώνη, ο Φώτος Τζαβέλας, ο Κίτσος Μπότσαρης, ο Περραιβός, ο Νότης Μπότσαρης, ο Κώστας και ο Γιώργος Στράτος, ο Μήτσος Κοντογιάννης, οι Μπουκουβαλαίοι, ο πελώριος Λεπενιώτης και άλλοι.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...