1824. Εμφύλια διαμάχη Καραϊσκάκη - Ράγκου.
Τον τέταρτο χρόνο της Επανάστασης, σκιάζει η εμφύλια διαμάχη Καραϊσκάκη-Ράγκου για το αρματολίκι των Αγράφων. Ο Καραϊσκάκης πάντα εποφθαλμιούσε το αρματολίκι των Αγράφων, που κατείχε ο Ράγκος. Ακολούθησε μια παρωδία δίκης (1 και 2 Απριλίου 1824) ενάντια στον Καραϊσκάκη, με μάρτυρα κατηγορίας το Βουλπιώτη. Μάταια προσπάθησε ο Μαυροκορδάτος κι οι δικαστές - καπετανέοι κι ο δεσπότης Πορφύριος. Δεν κατόρθωσαν τίποτε άλλο παρά μονάχα να τον εξορίσουν. Τον υποχρέωσαν και μέσα σε 2 μέρες, με 80 παλικάρια, έφυγε για τα βουνά. Στο δρόμο τον ακολουθούσαν όλο και πιο πολλοί γιατί πλήρωνε μισθούς κι υπολόγιζαν σε λάφυρα από μάχες νικηφόρες με τους Τούρκους.
Τ' Άγραφα κι η Ευρυτανία είναι απαλλαγμένα, έστω και προσωρινά από τα τούρκικα κι αρβανίτικα λεφούσια. Ο λαός όμως δε βρίσκει ησυχία. Μέσα στο Μάρτιο, ο Ράγκος κι η παρέα του ενισχυμένοι από Τούρκους μπήκαν στα "χαλασμένα" Άγραφα κι άρχισαν να βασανίζουν το λαό και να λεηλατούν τα υπάρχοντα του, γιατί τον θεωρούσαν φίλο του Καραϊσκάκη. Εκείνος τραβάει για να σωθεί στην Πίνδο. Τον κυνηγούν κατά πόδι ο Ν. Στορνάρης κι ο Γρηγ. Λιακατάς. Στον Κόζιακα οι δυο αντίπαλες φάλαγγες πλησιάζουν πολύ κι έπεσαν 2 μπαταριές. Έγινε τότε η αναγνώριση κι ανταλλάχτηκαν επιστολές. Στον Καραϊσκάκη πρότειναν συμφιλίωση για να χτυπήσουν μαζί τα Τρίκαλα, να τα κυριεύσουν και να τραβήξουν για τη Λάρισα. Το σχέδιο ήταν παραπάνω από παράτολμο, ήταν ύποπτο. Ο Καραϊσκάκης το απέρριψε και με γρήγορες κοπιαστικές νυχτερινές πορείες κατευθύνεται προς το Καρπενήσι. Από την Καστανιά φθάνει στο Κλειτσό και προχωρεί για το "μοναστήρι της Μεταμόρφωσης" στη Βράχα.
Ο Γάτσος ζητάει ενίσχυση από τους Τούρκους για να αντιμετωπίσει τον Καραϊσκάκη. Μαζί του έχει τον Ράγκο, ενώ ο Στορνάρης αρνείται να συμπαραταχθεί με Τούρκους και αποχωρεί. Από τη Ρεντίνα ξεκινάν πεζοί και καβαλαρέοι, άλλοι από τον Κλειτσό κι άλλοι από τη Φουρνά κατά του Καραϊσκάκη. Στο μεταξύ κινήθηκαν εναντίον του κι οι Τούρκοι που ήταν στρατοπεδευμένοι στο Μαυρίλο. Εκεί πληγώθηκε το πρωτοπαλίκαρο, ο Ζαραλής (σε λίγο πέθανε στο μοναστήρι), μαζί με άλλα έξι-εφτά παλικάρια του Καραϊσκάκη. Αν και οι αντίπαλοί του Ράγκος και λοιποί, έπαθαν φοβερή νίλα, ο θάνατος του Ζαραλή τσάκισε ψυχικά τον Καραϊσκάκη. Οπισθοχωρώντας πέρασε στην Παπαδιά κι από κει, πήγε στα Πολιτοχώρια του Καρπενησίου. Εκεί τον περίμενε ο Γιολδάσης. Ύστερα τράβηξε για τη Δομνίστα κι από κει για τη Γραμμένη Οξιά όπου συνάντησε τον Αντρέα Ίσκο, το Διαμαντή Ζέρβα, το Γ. Δράκο, και το Χριστόφορο Περραιβό, που του εξασφάλισαν καταλύματα και του φέρθηκαν πολύ φιλικά.
Οι εμφύλιες όμως συγκρούσεις του είχαν αναστατώσει την ψυχή. Πονούσε πολύ για όσα έγιναν και για όσα γίνονταν. Αυτό τον αναγκάζει, να γράψει γράμμα (27 Μαΐου 1824) από τη Δομνίστα στο Μαυροκορδάτο και να του ζητάει συγχώρηση. Παράλληλα κατεβαίνει στο Ναύπλιο, στη Διοίκηση, για να ζητήσει να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.
Το αρματολίκι των Αγράφων το διαφεντεύει πια ο Ράγκος, σιγουρεμένος καπετάνιος, αναγνωρισμένος κι από τη Διοίκηση (Μαυροκορδάτος) κι από τους Τούρκους των Τρικάλων. Γυρεύοντας νέες δόξες και λάφυρα φεύγει για το Βάλτο κι από κει για την Ήπειρο. Αντικαταστάτη του αφήνει τον τουρκολάτρη Γάτσο και τον Αρβανίτη Καραταΐρη, που διαγούμιζαν τα χωριά, έπιαναν και βασάνιζαν τους φίλους του Καραϊσκάκη, σπέρνωντας συμφορά στον τόπο. Η φοβέρα, ο τρόμος κι η αγανάκτηση όλο και μεγάλωναν στα χωριά της περιοχής. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, 56 πρόκριτοι και πληρεξούσιοι των Αγράφων απευθύνουν υπόμνημα παρέμβασης στη Διοίκηση στο Ναύπλιο (28 Οκτ. 1824). Η Διοίκηση με πράξη της (Ναύπλιο 6 Δεκ. 1824), αποφάσιζει να δώσει από το μισό αρματολίκι των Αγράφων στον Καραϊσκάκη και το άλλο μισό στο δοσίλογο Ράγκο, με ισάριθμη στρατιωτική δύναμη. Έτσι τελείωσε στα χαρτιά της Διοίκησης ο εμφύλιος πόλεμος Καραϊσκάκη-Ράγκου.
Οι ραδιουργίες, το μίσος του Μαυροκορδάτου κατά του Καραϊσκάκη, επικράτησαν, καθώς μάλιστα σε λίγο τ' άρματα των Αγράφων έμειναν οριστικά μόνο στο Ράγκο. Αποτέλεσμα της τακτικής του Μαυροκορδάτου ήταν ν' αδυνατίσει ο αγώνας στα Άγραφα κι η επαρχία αυτή με την τέτοια ιστορία και τις τόσες θυσίες να μείνει για πολλά χρόνια μετά την ανακήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας, έξω από τα ελληνικά σύνορα.
Στο μεταξύ ο Καραϊσκάκης συμμετέχει στη "νίλα του Κρεμμυδιού", την άτυχη και πολύνεκρη μάχη που δόθηκε ενάντια στον Ιμπραήμ στο Μοριά και ύστερα, αρχές Μαΐου 1825, περνάει στην Αν. Στερεά, για να προστατεύσει τον τόπο του και το Μεσολόγγι. Έχει μαζί του τον Κίτσο Τζαβέλα και τον Κώστα Μπότσαρη.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...