Ορισμένοι αντάρτες κατέφευγαν στη βία επειδή είχαν σκληραγωγηθεί, έχοντας στερηθεί τη νιότη τους, τις οικογένειες τους και μια φυσιολογική ζωή την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά. Ο Άρης ήταν από εκείνους που είχαν αναπτύξει έναν ευέξαπτο χαρακτήρα αφού, προπολεμικά, ως ενεργό μέλος του κόμματος, είχε νιώσει στο πετσί του για χρόνια την απάνθρωπη συμπεριφορά της αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής τιμωρούσε αυστηρά τους «συναγωνιστές» του για ασήμαντα παραπτώματα, όπως για κλοπή πουλερικών, ενώ ο ίδιος συχνά συμπεριφερόταν ανάρμοστα απέναντι στον ντόπιο πληθυσμό. Στα μέσα Οκτωβρίου του 1942, για παράδειγμα, διέταξε τη σύλληψη τεσσάρων αξιοσέβαστων οικογενειαρχών από τον Κλειτσό, μεταξύ των οποίων ήταν ένας δάσκαλος και ένας γιατρός, με την κατηγορία της κλοπής λίγου σιταριού από την αποθήκη του χωριού. Για μία σχεδόν εβδομάδα τους βασάνιζε ανελέητα και ακατάπαυστα. Όταν ο Μπέικος ενημέρωσε τον Μπακόλα για τη συμπεριφορά του Άρη στον Κλειτσό, εκείνος απλώς σχολίασε: "Πάλι καλά που δεν σας σκότωσε όλους". Αρκετά χρόνια αργότερα ένας από τους φύλακες της αποθήκης εξομολογήθηκε στον παπά του χωριού ότι οι τέσσερις άνδρες ήταν αθώοι και ότι εκείνος είχε διαπράξει την κλοπή.
ΠΗΓΗ
Ο Γιατρός που γράφεις: Κώστας Μαλάμης
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δάσκαλος που γράφεις: Δημ. Γεωργίου.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι καλοθελητές κι απ' τις δύο πλευρές διέβαλαν πρόσωπα και οικογένειες όχι μόνο στον Άρη αλλά και στο Στρατό.
Έτσι οι παραπάνω, βασανίστηκαν και απ' τις δύο παρατάξεις, όπως και άλλοι.
Ειδικά ο Μπέϊκος στο βιβλίο του κάνει ότι δεν ήξερε τίποτα για το φόνο...
Ο Άρης ζήτησε συγνώμη απ' το Γιατρό (Μπέϊκος ΙΙ τόμος), οι άλλοι ... όχι ακόμα, αλλά και τον έστειλαν στη Μακρόνησο για συμμόρφωση...