Η σχέση του χωριού Βελέσι (Δαφνοσπηλιά Καρδίτσας) με τον Κλειτσό.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας
Ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων έκανε και το Βελέσι τσιφλίκι του. Υπάγονταν διοικητικά στο Βελέσι της Λάρισας και εκκλησιαστικά στη μητρόπολη της ίδιας πόλης. Ιστορική πηγή αναφέρει ότι ο γιος του, Βελής Πασάς, είχε στο «Βελές Παζάρι» (όπως αναγράφεται) ένα τσιφλίκι με δυναμικό εβδομήντα ζευγαριών, το οποίο του απέδιδε 12.500 γρόσια το χρόνο (το γρόσι ήταν παχύ, παλιό τουρκικό νόμισμα που ισοδυναμούσε με το ένα εκατοστό της λίρας). Στα 1850 το τσιφλίκι του χωριού το αγόρασαν οι αδερφοί Κουκουρίκου, οι οποίοι το διατήρησαν στην κατοχή τους μέχρι την αναγκαστική απαλλοτρίωση του 1924. Ορισμένοι, ωστόσο, κάτοικοι του χωριού αγοράζουν την κυριότητα των εκτάσεων γης τόσο από Τούρκους όσο και από έλληνες τσιφλικάδες, πολύ πριν γίνει η απαλλοτρίωση.
Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 το χωριό αποτελούσε ορμητήριο των ανταρτών που μάχονταν στα Άγραφα, γι’ αυτό και τα τουρκικά στρατεύματα το έκαψαν, όπως λέγεται, έξι φορές. Μάλιστα, σε μία τέτοια επιδρομή του τουρκικού στρατού ίσως να οφείλεται και το γεγονός ότι άλλαξε η τοποθεσία απ’ όπου κτίστηκε αρχικά το χωριό. Σύμφωνα με τον Δ. Στάθη η αρχική τοποθεσία του Βελεσιού ήταν στη θέση «παρεκκλήσι», δυτικά του ποταμού Καλέντζη.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ως σπουδαίες οικογένειες του χωριού αναφέρονται αυτές των Γούλα, Τσέτσα, Γιαννακόπουλου και Αγγελάκη. Πολλοί κάτοικοι του χωριού αυτή την περίοδο μετοικούν σε άλλες περιοχές (λέγεται ότι ίδρυσαν το χωριό Βελεσιώτες στο Δομοκό του νομού Φθιώτιδος), ωστόσο άνθρωποι έρχονται από κοντινά (Κλειτσός Ευρυτανίας, Απιδιά, Αμάραντος) και μακρινότερα (από τους νομούς Ευρυτανίας και Καστοριάς, ακόμη και την Ήπειρο) χωριά και εγκαθίστανται στο Βελέσι.
Με τα γειτονικά χωριά και κυρίως με τα μητροπολιτικά χωριά του ορεινού όγκου (Φουρνά, Κλειτσός κ.α.) υπήρχαν στενές εμπορικές, κοινωνικές και θρησκευτικές σχέσεις. Το βιβλίο «Κώδιξ Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στον Φουρνά» (Διονυσίου Ιερομόναχου, εκδοση Χαρ. Χατζηθάνου, 1953) σημειώνονται αφιερώματα κατοίκων του Βελεσιού στο παραπάνω μοναστήρι: το 1798 η Ιωνά μοναχή Ζαχάρη Χρίστου, Αφέντω του Ανυφαντή Ιωάννου, Θεοδώρου, Φεγγής Αικατερίνης πρεσβυτέρας, Νερατζάς πρεσβυτέρας, το 1801 Στέργιος ιερεύς.
Επίσης ο Βάιος Καντέλας κάτοικος Βελεσίου εξηγεί ότι πολλοί κάτοικοι της Βράχας και του Κλειτσού είχαν αγοράσει και κτήματα στην Δαφνοσπηλιά και καλλιεργούσαν αμπέλια.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...