Μερικές από τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες που υπήρχαν αναφέρονται παρακάτω:
ΔΙΣΕΚΤΟ ΕΤΟΣ: Λέγεται κάθε έτος που έχει 366 ημέρες αντί 365. Δίσεκτο έτος έχουμε κάθε 4 χρόνια κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο διαρκεί 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 47,5 δευτερόλεπτα. Το ημερολογιακό έτος, όμως έχει μόνο 365 ημέρες. Έτσι, κάθε τέσσερα χρόνια το ημερολογιακό έτος είναι πίσω κατά ένα πλήρες σχεδόν 24ωρο. Το 24ωρο αυτό το προσθέτουμε στο δίσεκτο έτος, γιατί αν δεν το προσθέταμε, θα έφτανε κάποια εποχή που το Γενάρη θα είχαμε καλοκαίρι και τον Ιούνιο χειμώνα.
Κατά το 452 π.Χ. οι άρχοντες της Ρώμης μετέθεσαν το Φεβρουάριο από το τέλος του έτους, μετά τον Ιανουάριο, και έτσι έγινε δεύτερος μήνας. Αρχικά είχε τριάντα μέρες, όπως και οι άλλοι μήνες. Το Ιουλιανό ημερολόγιο, που θεσπίστηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα, το 46 π.Χ., αφαίρεσε μία μέρα από το Φεβρουάριο. Επί αυτοκράτορα Αυγούστου αφαιρέθηκε ακόμη μία μέρα και προστέθηκε προς τιμή του αυτοκράτορα στο μήνα Αύγουστο. Έτσι ο Φεβρουάριος παρέμεινε με 28 μόνον ημέρες.
Η περίσσια, λοιπόν, μέρα προστίθεται στο τέλος του Φλεβάρη, ο οποίος στο δίσεκτο έτος έχει 29 μέρες αντί για 28. Παλιότερα την πρόσθεταν μεταξύ της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου, δηλαδή λογάριαζαν την 24η Φεβρουαρίου δύο φορές. Κι επειδή η μέρα αυτή ήταν η έκτη μέρα πριν από την πρώτη Μαρτίου, η δεύτερη 24η Φεβρουαρίου που προστέθηκε ονομάστηκε δις έκτη μέρα, δηλαδή δεύτερη έκτη μέρα πριν από το Μάρτη. Και με τον καιρό ο όρος δίσεκτο έμεινε για ολόκληρο το έτος που έχει 1 μέρα περισσότερη από τα άλλα.
Για να βρούμε ποιο έτος είναι δίσεκτο, δεν έχουμε παρά να το διαιρέσουμε με το 4. Αν διαιρείται ακριβώς, σημαίνει ότι είναι δίσεκτο, αν όχι, σημαίνει ότι δεν είναι. Π.χ. το έτος 2003 δεν ήταν δίσεκτο, γιατί δε διαιρούταν ακριβώς με το 4 (2003 : 4 = 500 και υπόλοιπο 3). Το 2004 όμως είναι δίσεκτο, γιατί διαιρείται ακριβώς με το 4 (2004 : 4 = 501).
Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε δίσεκτο έτος γίνονται οι Ολυμπιακοί αγώνες. Αλλά τα δίσεκτα έτη ο λαός μας τα θεωρούσε παλιότερα γρουσούζικα και γι' αυτό απόφευγε να κάνει στη διάρκειά τους σημαντικές ενέργειες, και κυρίως γάμο. Αυτό, αν και γενικά έχει ξεπεραστεί σήμερα, ωστόσο σε μερικά χωριά ή περιοχές έχει εφαρμογή.
Στην καθημερινή γλώσσα ο όρος δίσεκτο έτος σημαίνει δύσκολους καιρούς.
Το νέο έτος να μην δώσεις κάτι από το σπίτι, γιατί θα δίνεις όλο το χρόνο.
Την 1η Μαΐου, να μην κοιμάσαι πολύ, γιατί θα είσαι κοιμισμένος ή αφηρημένος.
Του Αγίου Πνεύματος, να μη τρως πολύ, να μην κοιμάσαι πολύ, γιατί θα είσαι αχόρταγος όλο το χρόνο.
Όταν τρως στο τραπέζι να μην αλλάζεις θέση, γιατί θα χωρίσεις από τον σύντροφό σου.
Μην ξύνεις το τηγάνι, γιατί στον γάμο σου θα βρέχει.
Μην τρως στομάχι κότας, γιατί θα σου μελανιάσει το στόμα (τα χείλη) όταν γίνεις νύφη.
Μετά το ηλιοβασίλεμα, να μην βγάζεις στάχτη από την σόμπα.
Όταν χαιρετούσαν κάποιον στο εξωτερικό, δεν έπρεπε να σκουπίσουν εκείνη την ημέρα. Αυτό το έχουμε και σήμερα.
Μετά την κηδεία, δεν επιτρέπεται να πάμε σε ξένο σπίτι. Πρέπει να επιστρέψουμε στο σπίτι μας.
Όταν ουρλιάζει σκύλος, προμηνάει θάνατο.
Άμα χυθεί τσίπουρο, θα γίνει κάτι κακό. Άμα χυθεί γάλα, καλό θα γίνει.
Έλεγαν: “Φάε ψωμί το πρωί, να μην σε βρει νηστικιά το πουλί”.
Άμα είναι γελαστός ο νεκρός, έλεγαν ότι θα πάρει κι άλλον από το συγγενολόι.
Να μην σε προσπεράσει κάποιος, όταν βγαίνεις με το κάρο.
Όταν πέθαινε το παιδί, δεν πήγαιναν στην κηδεία οι γονείς.
Οι άνθρωποι φορούσαν χαϊμαλιά που τους προστάτευαν από πολλά κακά.
Τα παιξίματα των ματιών, τα βουίσματα των αυτιών, οι φαγούρες στις παλάμες εξετάζονταν είτε για καλό, είτε για κακό, είτε για χρήματα.
Το ανοιγμένο ψαλίδι εξετάζεται ότι σε κατασέρνουν και το τρίξιμο της φωτιάς επίσης. Γι' αυτό οι γυναίκες σπεύδουν να κλείσουν ένα ανοιγμένο ψαλίδι ή να ανακατέψουν τη φωτιά για να διακόψουν το σφύριγμα του ξύλου και να πάψει η κακογλωσσιά σε βάρος των νοικοκυραίων του σπιτιού.
Το φώναγμα της κουκουβάγιας, τα ουρλιαχτά του σκύλου και το σκάψιμο της γης με τα νύχια του, προμηνούσαν μεγάλο κακό για αυτούς που τα άκουγαν και τα έβλεπαν.
Επίσης το κόψιμο του δρόμου από φίδι ή λαγό θεωρούνταν κακός οιωνός.
Η αλογόμυγα έπρεπε και πρέπει ακόμα να φέρει ευπρόσδεκτο ξένο στο σπίτι.
Η πασχαλίτσα θα φέρει κάτι καλό και η αθώα αγριομέλισσα με το βουητό της, θα φέρει τη θερμασιά (αρρώστια).
Τα βασκάματα και τα ξεβασκάματα, οι ξηρασίες με τις λιτανείες, τα οποία παραδεχόταν και η θρησκεία .
Αν είχες ελιά στην πλάτη, πίσω έχεις τα βάσανα.
Το σφύριγμα τη νύχτα απαγορεύονταν στα παιδιά, για να μη "μαζευτούν οι διαβόλοι από τη χούνη".
Δύοντας ο ήλιος απαγορεύονταν να φας, γιατί έλεγαν θα πεθάνει η μάνα σου.
Οι παλάμες των χεριών δεν έπρεπε να ακουμπούν συγχρόνως τα μάγουλα με το σαγόνι γιατί θα έφερνε κάτι κακό.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ...